Uwaga! Mogą pojawić się spoilery do poprzednich części.

Aislinn zaczyna rozumieć swoją rolę królowej wróżek i powoli przyzwyczaja się do ich świata. Keenan stara się wzmocnić z nią więź dla dobra podwładnych, jednak nie potrafi zapomnieć o Doni. Gdyby mieli mało własnych problemów, Bananach robi wszystko, aby skłócić wszystkich władców wróżek. Pomiędzy dworami rośnie napięcie. Seth nie może pogodzić się z tym, że Keenan z dnia na dzień coraz bardziej zbliża się do Ash, a do tego jako człowiek nie może bronić jej przed wrogo nastawionymi wróżkami. Postanawia zostać wróżem, nie jest to jednak proste, a żaden z jego przyjaciół nie chce się na to zgodzić. Chłopak decyduje zgłosić się do Sorchy – jedynej osoby, która może mu pomóc…

Na początku muszę przyznać, że zawiodłam się na tej części. O ile wątek Setha prowadzony był w interesujący sposób, o tyle wszystko poza tym wydawało mi się pisane na siłę. Brakowało mi tu tej magii i specyficznego klimatu, które znalazłam w tomie pierwszym, a nawet drugim. „Krucha wieczność” w dużej części skupiała się na nic nie wnoszących rozmowach, a akcja została moim zdaniem ograniczona do minimum. Czytanie o miotającej się i użalającej nad sobą Aislinn, która sama nie wie czego chce, po kilkunastu stronach stało się nużące. Zresztą Keenan nie był dużo lepszy z jego wahaniami nastrojów i ciągłymi zmianami decyzji. Na szczęście kilkorgu innym bohaterom udało się przynajmniej w pewnym stopniu uratować książkę.

O ile w pierwszym tomie mogliśmy przyjrzeć się jak wygląda Letni Dwór, a w drugim – Mroczny Dwór, to w „Kruchej wieczności” autorka skupiła się na Wysokim Dworze. Muszę przyznać, że spodobała mi się wizja tego zamkniętego światka, pełnego sztuki i pasji. Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie postać panującej w nim Sorchy, która tak wiele ukrywa za maską, którą prezentuje na co dzień. Świat wróżek stworzony przez Melissę Marr jest naprawdę intrygujący i z chęcią chłonęłam każdą informację o nim.

Chociaż „Krucha wieczność” okazała się jak do tej pory najsłabszą z całej serii, to dla kontrastu okładka podobała mi się najbardziej. Moim zdaniem ta tajemnicza dziewczyna trzymająca na dłoni motyla i tytuł doskonale oddają klimat panujący w powieści.

Pomysł na książkę był bardzo ciekawy, gorzej niestety wygląda jego realizacja. O wiele lepiej czytałoby się tę historię, gdyby było w niej mniej zbędnych dialogów, a więcej akcji. Brakowało mi tutaj napięcia, jakiegoś elementu zaskoczenia, które występowały w poprzednich tomach. Z chęcią kiedyś sięgnę po kolejną część, ponieważ zapowiada się, że będzie się w niej więcej działo (a przynajmniej mam taką nadzieję). Szkoda, że autorka nie wykorzystała do końca potencjału historii, tylko skupiła się na uczuciach głównej bohaterki. Zważywszy, że głównym bohaterem „Kruchej wieczności” miał być Seth...

Cykl/Seria: Królowa Lata t. 3
Autor: Melissa Marr
Tytuł: Krucha wieczność
Tytuł oryginału: Fragile Eternity
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Liczba stron: 424

Nastoletni Andrzej znajduje w szkole wiersz, który bardzo mu się spodobał i postanawia odnaleźć jego autorkę. Odkrywa blog dziewczyny i umawia się z nią pod pretekstem oddania rękopisu, jednak na spotkaniu pojawia się jej koleżanka. Co zrobi, kiedy okaże się, że Magda mu się podoba? Czy nadal będzie zainteresowany odnalezieniem Deszczowej?

Lucynie nic się nie układa. Padalec jest dla niej złośliwy, a jego ojca wydaje się to zupełnie nie interesować. Do tego kiedy chce odnaleźć chwilę wytchnienia na spacerze, natrafia na dzieci, które męczą psa, więc staje w jego obronie. Zwierzę jest strasznie zaniedbane i kobieta nie może o nim zapomnieć. W końcu postanawia interweniować u właściciela, jednak nie będzie to takie proste, jak jej się wydawało…

„Miłość pod Psią Gwiazdą” to moje drugie spotkanie z twórczością Anny Łaciny i po raz kolejny nie żałuję, że sięgnęłam po jej powieść. Pozytywnie zaskoczyło mnie to, że w książce pojawili się też bohaterowie, których znałam z „Kradzionych róż”. Autorka także tym razem poruszyła ważne dla nastolatków (i nie tylko) tematy. Znaczące miejsce w powieści zajmuje los bezdomnych zwierząt i muszę przyznać, że Anna Łacina doskonale wplotła go w poszczególne wątki. Chociaż „Miłość pod Psią Gwiazdą” stwarza pozory zwykłej powieści dla młodzieży, to niesie za sobą uniwersalne przesłania.

Książka napisana jest prostym i przystępnym językiem, przez co bardzo dobrze się ją czyta. Interesującym zabiegiem jest opisywanie przebiegu zdarzeń z perspektywy kilku bohaterów, z których każdy przeżywa własną historię, a jednak ich drogi w jakiś sposób się łączą. Dzięki temu czytelnik ma okazję poznać losy kilku postaci i to z różnych punktów widzenia. Jest to bardzo interesujące, kiedy obserwuje się poczynania bohaterów zdając sobie sprawę, o jak wielu rzeczach nie wiedzą.

Powieść jest lekka i przyjemna. Polecam ją szczególnie nastolatkom i wielbicielom serii „Tylko dla dziewczyn”. Historie, które przeżywają bohaterowie, mogą przydarzyć się każdemu. Do tego poruszane zostają niejednokrotnie ważne i trudne tematy. Zwrócę uwagę na akcję, która jest godna naśladowania – w książce znajduje się informacja, że 80 groszy z każdego sprzedanego egzemplarza zostanie przekazane Schronisku dla Bezdomnych Zwierząt w Toruniu. Wydaje się niewiele, ale dla zwierząt tam przebywających liczy się każdy grosz. Warto też przeczytać „Miłość pod Psią Gwiazdą” dlatego, że zwraca uwagę na rzeczy, które mogą nam umknąć w natłoku codziennych obowiązków. Może uda jej się otworzyć czyjeś oczy, a nawet serce?

Cykl/Seria: Tylko dla dziewczyn
Autor: Anna Łacina
Tytuł: Miłość pod psią gwiazdą
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Liczba stron: 448

Uwaga! Mogą pojawić się spoilery do poprzedniej części.

Akcja powieści rozgrywa się w latach 1890-1939. Czytelnik poznaje dalsze losy bohaterów z pierwszego tomu, jednak na scenę wkracza (w jednym przypadku nawet dosłownie) nowe pokolenie. Pojawia się także tytułowy ród Cieślaków, a co kilka rozdziałów można dowiedzieć się, co dzieje się w rodzinie Hryciów w 1995 roku. W tej części autorka skupiła się na przeszłości i czasy współczesne opisywane są nieco lakonicznie – jednak to, co udało jej się zawrzeć w niewielu stronach, jeszcze bardziej pobudza ciekawość. Chociaż pojawiają się nowe wskazówki, tajemnica pierścienia nadal pozostaje niewyjaśniona, ale Iga nie poddaje się. Stare zagadki, nowe problemy i spełniająca się przepowiednia – Małgorzata Gutowska-Adamczyk nie pozwala się nudzić i zapewnia karuzelę wrażeń…

Autorka zdecydowanie nie schodzi poniżej poziomu. W drugim tomie "Cukierni Pod Amorem" pojawia się tak wiele postaci przeżywających swoje własne historie, które się w jakiś sposób ze sobą splatają (niejednokrotnie na wiele sposobów), że rzeczywiście może zakręcić się w głowie, jak po przejażdżce wcześniej wspomnianą karuzelą. Każda podejmowana decyzja ma swoje konsekwencje i często ogromne znaczenie dla dalszego rozwoju wydarzeń.

Chociaż akcja powieści rozgrywa się także podczas I wojny światowej, to czytelnik nie znajduje się w samym środku pola bitwy. Owszem, autorka nie pominęła tego okresu milczeniem i przedstawia nastroje, jakie wtedy panowały, jednak nie skupia się na walce zbrojnej. Ukazuje za to, jak społeczeństwo reagowało na nową sytuację, jak ciężko było przetrwać ten trudny dla Polski okres i jak radzono sobie potem ze skutkami. Nie został zapomniany także wątek emigracyjny. Co ciekawe, autorka ukazała problemy z punktu widzenia różnych warstw społecznych. Nie były to tematy dominujące, jednak wyraźnie można je było wyczytać pomiędzy losami bohaterów powieści.

Podobnie jak w części pierwszej, na końcu książki znajdują się kalendarium, indeks osób oraz drzewo genealogiczne – i całe szczęście! Osobiście nie miałam z tym większych problemów, ale bohaterów jest naprawdę mnóstwo i jeżeli ktoś na chwilę straci koncentrację, lub po prostu nie ma pamięci do nazwisk i imion, bez takiej pomocy mógłby się pogubić. Nie jest to raczej pozycja dla osób, które nie lubią, kiedy w książce występuje duża liczba postaci.

Jestem bardzo ciekawa, czym autorka zaskoczy w kolejnej części, a jestem pewna, że zrobi to jeszcze niejednokrotnie. Po zakończeniu tomu drugiego można spodziewać się, że będzie się bardzo dużo działo, bo Małgorzata Gutowska-Adamczyk umieściła kilka naprawdę intrygujących aluzji dotyczących pewnych wątków. Po raz kolejny jestem pod ogromnym wrażeniem i zdecydowanie polecam tę serię. Jest wciągająca, porusza ogromną liczbę różnorodnych tematów, ale przede wszystkim ukazuje, jak ważna jest rodzina (chociaż nie zawsze jest ukazana pozytywnie). Jeżeli komuś podobała się pierwsza część Sagi o Gutowie, to z pewnością nie będzie zawiedziony tomem drugim!

Cykl/Seria: Saga o Gutowie t. 2
Autor: Małgorzata Gutowska-Adamczyk
Tytuł: Cukiernia pod Amorem. Cieślakowie
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Liczba stron: 472

Uwaga! Mogą pojawić się spoilery do poprzedniej części.

Leslie nie miała ostatnio szczęścia i nic nie układało się po jej myśli. Postanowiła, że zrobi sobie tatuaż i dzięki niemu poprawi sobie humor. Ma problem ze znalezieniem wymarzonego wzoru i wtedy znajomy tatuażysta proponuje jej wyjątkowe projekty zapewniając, że jeżeli wybierze któryś z nich, nikt inny nie będzie miał takiego samego. Leslie od razu znajduje tatuaż dla siebie, jednak nie wie, że zmieni on całkowicie jej życie. Wybrany przez nią wzorzec połączy ją bowiem z królem Mrocznego Dworu wróżek…

W pierwszym tomie serii głównymi bohaterami powieści byli Aislinn i Keenan. W tej części są bohaterami drugoplanowymi, a Donia ku mojemu rozczarowaniu właściwie w ogóle się nie pojawia. Autorka przybliża za to postać Leslie (przyjaciółki Aislinn), Iriala i Nialla oraz zwyczaje wróżek z Mrocznego Dworu. Nie da się nie zauważyć zmiany nastroju na jeszcze bardziej mroczny i tajemniczy. Wróżki z „Królowej Lata” to nic, w porównaniu z podwładnymi Iriala.

Nadal jestem zauroczona szatą graficzną serii. Kolorystyka i zdjęcie na okładce przyciągają wzrok, a jednocześnie podpowiadają czytelnikowi, w jakim klimacie utrzymana jest powieść. Ciekawym elementem są foliowane i tłoczone skrzydła znajdującej się na niej dziewczyny. Roślinny motyw z „Królowej Lata” został zastąpiony przez stalówki i plamy atramentu, które także świetnie się prezentują.

„Król Mroku” jest bardziej dopracowany niż „Królowa Lata” - autorka nie zawarła tu rzeczy, które najbardziej przeszkadzały mi w tamtej pozycji i lepiej się go przez to czytało. Brakowało mi jednak interesujących dodatków, podobnych do tych, które można było znaleźć na końcu "Królowej Lata". Tutaj można za to obejrzeć projekt tatuażu Leslie. Przyznam, że ta część podobała mi się trochę bardziej niż pierwsza, a jej zakończenie zachęciło mnie do sięgnięcia po kolejny tom serii.

Cykl/Seria: Królowa Lata t. 2
Autor: Melissa Marr
Tytuł: Król Mroku
Tytuł oryginału: Ink Exchange
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia Liczba stron: 352

Przez długi czas Małgorzatę Gutowską-Adamczyk kojarzyłam z książkami dla młodzieży. Jej twórczość podobała mi się i kiedy dowiedziałam się, że ukazała się powieść dla dorosłych jej autorstwa, postanowiłam po nią sięgnąć. Spodobał mi się już nietypowy pomysł na okładkę, która przedstawia fasadę tytułowej cukierni, nad której drzwiami umieszczona została tabliczka z nazwiskiem Zajezierskich. Na tylnej części okładki znajduje się apetyczna bombonierka na tle imitującym materiał w biało-zieloną kartkę, który kojarzy mi się z domem czy też piknikiem. Nie jest to książka pozbawiona wad, ale muszę przyznać, że nie żałuję ani jednej minuty z nią spędzonej.

Pierwszy tom serii rozpoczyna się w 1995 roku – starsza kobieta dostaje udaru mózgu, a jeden z jej synów stara sobie poradzić z prowadzeniem rodzinnej cukierni bez jej (jak się okazuje) nieodzownej pomocy. W międzyczasie w gazecie odnajduje on artykuł, z którego dowiaduje się, że podczas odbywających się kilkanaście metrów od cukierni wykopalisk odnaleziono mumię. Na jej palcu znajduje się pierścień podobny do tego, który zaginął wiele lat temu w jego rodzinie…

Akcja książki prowadzona jest wielotorowo. Naprzemiennie pojawiają się rozdziały, których akcja rozgrywa się w roku 1995 oraz w połowie i pod koniec dziewiętnastego wieku. Jest to saga rodzinna, ale nie tylko – w ciągu powieści pojawiają się także losy innych mieszkańców Gutowa. Jeżeli mowa o bohaterach, to jest ich naprawdę dużo, a co za tym idzie – książka zawiera w sobie mnóstwo różnorodnych historii ludzkich losów. Bardzo przydatne są drzewa genealogiczne oraz indeks osób z krótkimi opisami, które znajdują się na końcu publikacji.

Spodziewałam się spokojnej i przewidywalnej lektury, a znalazłam książkę pełną intryg, zagadek, niespodzianek i tragedii. Po przeczytaniu kilkunastu stron byłam pewna, że mi się spodoba i nie pomyliłam się. Jest to powieść bardzo specyficzna, nigdy wcześniej nie spotkałam się z podobną. Nie chodzi mi tutaj o sagę, bo po ten gatunek już kiedyś sięgałam. Jednak powieść Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk wyróżnia się spośród nich i to nie tylko budową, ale też treścią. Mnogość różnorodnych i charakterystycznych bohaterów, ogromna ilość historii, tajemnice i sekrety rodzinne, niespodziewane zwroty akcji – to wszystko tutaj znalazłam. Zdarza się także, że niektóre wydarzenia mają miejsce na granicy rzeczywistości i magii czy mistycyzmu.

Książka napisana jest przystępnym językiem, dzięki czemu szybko się ją czyta. Jeżeli pojawiają się trudniejsze słowa, to są one wyjaśnione. Podoba mi się wyróżnienie graficzne rozdziałów - daty na początku części opowiadających o czasach współczesnych zostały napisane prostym fontem, a te dotyczące przeszłości dodatkowo otacza ozdobna ramka. Jeszcze jedna rzecz zwróciła moją uwagę: zagraniczni bohaterowie używają swoich rodzimych języków, co dodaje autentyczności lekturze. Co najważniejsze – w przypisach znajdują się tłumaczenia ich wypowiedzi, a to rzadko się spotyka. Niejednokrotnie przeszkadzały mi w książkach obcojęzyczne wtrącenia, których znaczenia musiałam się domyślać – nie zawsze mam możliwość sprawdzenia ich w innym źródle, a nie każdy jest przecież poliglotą.

„Cukiernia Pod Amorem. Zajezierscy” z pewnością spodoba się wielbicielom sag, ale nie tylko. Powieść polecam wszystkim, którzy lubią książki, dzięki którym można cofnąć się w czasie. Autorka doskonale odtworzyła dziewiętnastowieczne realia. Książka ta opisuje wiele tragicznych wydarzeń, ale nie brakuje też tych pozytywnych – tak jak to w życiu bywa raz jest dobrze, a raz źle. Historie opisane przez Małgorzatę Gutowską-Adamczyk są tek realistycznie przedstawione, że w pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, jakie sekrety przeszłości może kryć moja rodzina. Patrząc na losy bohaterów książki nie jestem pewna, czy chciałabym je odkryć, ale powieść czytałam z ogromną przyjemnością. Niektóre wątki nie zostały jeszcze zakończone i już nie mogę się doczekać, kiedy poznam dalszy ciąg tej niesamowitej historii.

Cykl/Seria: Saga o Gutowie t. 1
Autor: Małgorzata Gutowska-Adamczyk
Tytuł: Cukiernia pod Amorem. Zajezierscy
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Liczba stron: 472

Do powieści Melissy Marr przyciągnęło mnie dosłownie wszystko – od intrygującego tytułu i pięknej szaty graficznej począwszy. Kiedy jeszcze dowiedziałam się z notki wydawniczej, że jest to książka o wróżkach, dosłownie przepadłam. Nie zastanawiałam się nawet chwili i postanowiłam przeczytać tę pozycję, ale czy spełniła moje oczekiwania?

Nastoletnia Aislinn widzi wróżki odkąd sięga pamięcią. Jest to zdolność dziedziczona przez kobiety w jej rodzinie. Z pokolenia na pokolenie przekazują sobie też zasady, mające zapewnić im bezpieczeństwo, a Aislinn nie jest tutaj wyjątkiem. Dziewczyna pewnego dnia dostrzega, że jest śledzona przez wróżkę i wróża. Na początku stara się stosować do przestróg wpajanych jej od dziecka przez babcię, ale kiedy Donia i Keenan się ujawniają, a wróż pojawia się w jej szkole jako jeden z uczniów, Aislinn postanawia złamać kilka reguł. To, czego się dowie, na zawsze zmieni jej życie…

Wielu osobom wróżki kojarzą się z postaciami z bajek, w szczególności z niewielkimi istotkami z błyszczącymi skrzydełkami, które dbają o przyrodę. Jednak jest to po prostu najbardziej spopularyzowane wyobrażenie o wróżkach, a na świecie istnieje ogromna liczba źródeł, które przedstawiają je na wiele różnych sposobów. Nadal wyobrażasz sobie „Królową Lata” jako historię, gdzie występują eteryczne i pełne dobra istoty? Nic bardziej mylnego!

Wróżki, które pojawiają się w powieści, mają specyficzny wygląd (czasami nabierający cech zwierzęcych) i zachowanie (przypominające niejednokrotnie te spotykane u wampirów – pomijając picie krwi, oczywiście), są niebezpieczne, knują intrygi, uwielbiają mamić śmiertelników i płatać im nieprzyjemne psikusy. Przez większość czasu są niewidzialne, ale potrafią przybrać ludzką postać. Co ważne – one także posiadają własne prawa, a nawet władców, którzy ze sobą rywalizują. Jest jedna rzecz, której nie lubią – żelazo.

Zaintrygował mnie prolog powieści – mroczny, zagadkowy i wzbudzający dreszcz emocji. Potem nadszedł pierwszy rozdział, a ja zaczęłam się zastanawiać, czy czytam tę samą książkę. Na fali pierwszego wrażania kontynuowałam czytanie i nie żałuję, bo jeszcze niejednokrotnie znajdowałam w niej to, co zapowiadał wstęp. Książka jest jednak bardzo nierówna i to jej największa wada. Życie codzienne Aislinn było zupełnie nieciekawe, a jej relacje z rówieśnikami przedstawione były bardzo przyziemnie i skupiały się głównie na fizyczności oraz nic nie wnoszących rozmowach.

Drugą rzeczą, która przeszkadzała mi w książce, to podkreślanie za wszelką cenę seksualności wróżek. Rozumiem, że autorka chciała zwrócić uwagę na ich zmysłowość oraz to, w jaki sposób ją wykorzystywały, jednak moim zdaniem nie musiała kłaść na to aż takiego nacisku. Poza tym często odnosiłam wrażenie, że robiła to na siłę i ciężko mi powiedzieć, jaki miała w tym cel.

Spodobała mi się za to kreacja świata wróżek – ich zwyczaje, podział, zasady panujące w społeczności i cała ta pełnej magii otoczka związana z ich funkcjonowaniem. Wszystkie elementy do siebie pasowały, tworząc zupełnie inną rzeczywistość. Istniała wyraźna granica pomiędzy tym, co otaczało Aislinn, a tym, co napotykała przebywając wśród wróżek – było to zupełnie coś innego od tego, co znała, a zarazem przyciągającego ją jak magnes.

Okładka zdecydowanie zwraca na siebie uwagę, a roślinny motyw wokół tytułu pojawia się także wewnątrz książki – z przyjemnością czyta się pozycję, która jest także estetycznie wykonana. Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest umieszczenie na końcu dodatków. Znaleźć tam można „Sześć intrygujących faktów z życia Melissy Marr”, „Pogaduszki z Melissą Marr”, „Listę przebojów z ‘Królowej Lata’”, „Listę lektur Melissy Marr” oraz fragment kolejnego tomu. Przesłuchałam playlistę i chociaż niespecjalnie pasowała mi do książki, to miłym zaskoczeniem było, że większość piosenek przypadła mi do gustu (mimo że tylko kilka znałam wcześniej). Podobały mi się również cytaty związane z wróżkami, znajdujące się na początku każdego rozdziału – z chęcią zapoznałabym się z książkami, z których pochodzą.

Takich wróżek jeszcze nie znałam, chociaż niektóre elementy związane z ich światem spotykałam już w innych książkach czy opowieściach. „Królowa Lata” to powieść, która choć bywa przewidywalna, pozwala na chwilę oderwać się od otaczającej nas rzeczywistości. Przyznam szczerze, że spodziewałam się po niej więcej, ale czyta się ją szybko i mimo wad zapewnia niejedną chwilę rozrywki. Widać, że to tak naprawdę dopiero wstęp do historii, lecz losy Aislinn zainteresowały mnie na tyle, że sięgnę po kolejną część.

Cykl/Seria: Królowa Lata t. 1
Autor: Melissa Marr
Tytuł: Królowa Lata
Tytuł oryginału: Wicked Lovely
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Liczba stron: 376

Studentka medycyny Jaśmina wraz z grupą przyjaciół wyjeżdża w wakacyjną podróż do Grecji. W tym samym czasie jej młodsza siostra Róża wybiera się na pielgrzymkę do Częstochowy. Żadna z dziewczyn nie spodziewa się tego, co je czeka. Jedno jest jednak pewne – tego lata nigdy nie zapomną…

Powieść zawiera bardzo interesującą historię, do tego przedstawioną w oryginalny sposób. O ile czytelnik zwiedza Grecję wraz z Jaśminą i jej przyjaciółmi, o tyle przez dużą część powieści nie ma pojęcia, co dzieje się z jej siostrą. Jest jednak coś, dzięki czemu czeka się w napięciu na każdą wzmiankę o Róży i jest się ciekawym jej losów. Otóż na początku książki dziewczyna podczas pielgrzymki poznaje Ariela, który opowiada jej o swojej ciężkiej chorobie i przekonuje, aby mu pomogła. Róża nie wraca do domu i nie daje żadnego znaku życia, a czytelnik śledzi, jak krok po kroku rodzina stara radzić sobie z zaginięciem jednego z jej członków.

Powieść napisana jest bardzo przystępnym językiem, a jej fabuła umiejscowiona jest w czasach współczesnych (akcja trwa od trzydziestego pierwszego lipca do dwudziestego drugiego października dwutysięcznego ósmego roku). Autorka niejednokrotnie używa młodzieżowego slangu czy mowy potocznej, ale w przeciwieństwie do wielu książek wprowadzone są one bardzo naturalnie i nie przeszkadzają w odbiorze całości. Na stronach powieści pojawiają się także fragmenty bloga wraz z komentarzami odwiedzających go internautów, które są jakby żywcem wyciągnięte z głębin Internetu – treść „Kradzionych róż” jest przedstawiona bardzo realistycznie i dzięki temu zabiegowi brutalna rzeczywistość jeszcze bardziej uderza czytelnika. Smutne, ale prawdziwe.

Historia Róży może spotkać niejedną nastolatkę czy młodą kobietę i jestem skłonna uwierzyć, że nieraz już się coś podobnego wydarzyło. Warto tę powieść przeczytać, chociażby ku przestrodze. Nie tylko losy Róży mogą wiele nauczyć, bo także jej siostra napotyka na swojej drodze niejeden problem. Chociaż książka skierowana jest do nastolatek, to uważam, że także rodzice powinni ją przeczytać, podyskutować o niej ze swoimi córkami i przestrzec je przed niektórymi niebezpieczeństwami.

Moim zdaniem „Kradzione róże” to powieść zdecydowanie godna polecenia. Nie jest to wybitne dzieło literackie z dogłębną analizą psychologiczną, ale zdecydowanie historia w niej zawarta, mimo prostoty przekazu, jest godna uwagi. Książka ukazuje, jak łatwo jest wpaść w pułapkę innych ludzi - na początku można myśleć, że jedna z sióstr zbytnio wszystko wyolbrzymia, a druga jest naiwna, ale jaką mamy gwarancję, że znajdując się w ich sytuacji, nie postąpilibyśmy podobnie? Ludzie są różni, a nadmierna pewność siebie potrafi zgubić.

Cykl/Seria: Tylko dla dziewczyn
Autor: Anna Łacina
Tytuł: Kradzione róże
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Liczba stron: 352

Uwaga! Mogą pojawić się spoilery do poprzedniej części.

Iskra jest wyjątkowo piękna i przyciąga ludzi jak magnes, ale jednocześnie wzbudza w nich także negatywne uczucia. Tę siedemnastoletnią dziewczynę wyróżniają nie tylko wyraziste zielone oczy, ale przede wszystkim włosy w odcieniach czerwonego, pomarańczowego, złotego i różowego. Pewnego dnia zostaje postrzelona, ale dziwi ją jedynie to, że kłusownik zrobił to przez przypadek. Dlaczego? Ponieważ jest potworzycą, przez co często jest narażona na ludzką agresję.

Żyjące w Dolinach potwory, które najczęściej są zwierzętami, pragną krwi, wyróżniają się barwą (na przykład mają liliowe pióra lub zieloną sierść) i… potrafią kontrolować umysły. Wkrótce kłusownik zostaje zamordowany w tajemniczych okolicznościach, a w królestwie Dolin wielkimi krokami zbliża się wojna. Iskra wyrusza ze swoim przyjacielem Łucznikiem, aby zdobyć ważne informacje. Ostatecznie zostaje wezwana, aby wykorzystać swoje umiejętności do pomocy królowi Nashowi. Dziewczyna nie jest zadowolona z takiego obrotu spraw, ponieważ nie jest lubiana na dworze ze względu na okrucieństwo ojca, który za życia był doradcą poprzedniego króla.

Iskrę czeka wiele niespodziewanych przygód i niebezpieczeństw, a na swojej drodze spotka wielu ludzi. Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? Czy uda jej się rozpoznać prawdziwą miłość? Czy przetrwa ona oraz ludzie, na których jej zależy? Nic nie jest łatwe i oczywiste, zwłaszcza w pełnej konfliktów krainie, gdzie zaufanie jest towarem deficytowym, a na każdym kroku czyhają rozwiązania coraz bardziej szokujących tajemnic z przeszłości.

Sięgając po „Iskrę” spodziewałam się poznać dalsze losy Katsy. Byłam ogromnie zdziwiona, kiedy po prologu zawierającym historię pochodzenia Lecka, zaczęłam czytać o przygodach zupełnie innej bohaterki, chociaż nie mniej fascynującej. Okazało się, że było to pozytywne zaskoczenie, jednak mam nadzieję, że jeszcze kiedyś poznam kontynuację historii Katsy i Po.

Podobnie jak „Wybrańcy”, ta część serii utrzymuje się w stylistyce lekkiej fantastyki z baśniowymi elementami. Nie ukrywam, że takie połączenie bardzo mi się podoba. Nie jest to jedyna cecha łącząca te powieści. Ich akcje rozgrywają się w tym samym świecie, jednak w dwóch różnych królestwach. Podobnie fabuła w dużej części skupia się na uczuciach głównych bohaterek. Podobał mi się sposób, w jaki autorka pokazywała stopniowe odkrywanie uczuć pomiędzy dwójką bohaterów w „Iskrze”. Oczywiście książki łączy postać Lecka, jednak w tej części nie ma jeszcze takiego znaczenia, ponieważ jest dopiero dzieckiem. W obu częściach pojawiają się także wyjątkowe postacie, czy też stworzenia – w pierwszym tomie są to Obdarzeńcy, a w drugim potwory. Moje odczucia po przeczytaniu obu tomów są podobne – książki pozwoliły mi się zrelaksować i oderwać na chwilę od rzeczywistości.

Jeżeli chodzi o wydanie, to wokół stron „Iskry” występują identyczne efektowne ramki jak w „Wybrańcach”. Także okładki książek utrzymane są w tej samej stylistyce. Wystąpił podobny problem z niezbyt trafnym foliowaniem, chociaż w „Iskrze” trochę lepiej się prezentuje. Znajdująca się na okładce twarz bohaterki przyciąga jeszcze bardziej, niż ta znajdująca się na poprzednim tomie.

Podobają mi się kreacje bohaterów. Z rozpoznaniem cech wielu z nich na początku można mieć problem, ponieważ powieść pisana jest z punktu widzenia Iskry, a niektórzy potrafią blokować swoje umysły. Bardzo podobało mi się sukcesywne poznawanie ich charakterów. Także Iskra, którą wydaje się, że znamy od początku, ma swoje tajemnice i potrafi zaskoczyć. Mam kilka ulubionych postaci, przede wszystkim księcia Brigana, księżniczkę Hannę oraz bliźnięta – Clarę i Garana. Jeżeli chodzi o zwierzęta, moją uwagę zwróciły Ciapek i Mały.

Podsumowując, „Iskra” jest powieścią o ciekawej fabule, niczym nie ustępująca poprzedniej części (może jest nawet trochę lepsza niż ona). Książkę czyta się szybko i przyjemnie, a losy bohaterki są interesujące i nie zawsze tak przewidywalne, jak mogłoby się początkowo wydawać. Już nie mogę się doczekać, kiedy zostanie wydany w Polsce trzeci tom serii. Jestem ciekawa, czym tym razem zaskoczy mnie autorka.

Cykl/Seria: Siedem Królestw t. 2
Autor: Cashore Kristin
Tytuł: Iskra
Tytuł oryginału: Fire
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Liczba stron: 496