Archive for sierpnia 2019

Home Archive for sierpnia 2019

Teriana spędza kolejne dni na pirackim statku, którego kapitanem jest jej matka. Siedemnastoletnia dziewczyna wie, że kiedyś to ona będzie jej następczynią, a tym samym najważniejszą osobą na Quincense. Kiedy jednak dobijają do brzegu Celendrialu, największym marzeniem nastolatki jest spotkanie z dawno niewidzianą przyjaciółką. Dziewczyna nie spodziewa się, że ich, wydawałoby się, niewinna rozmowa będzie początkiem zdarzeń, które przyniosą olbrzymie konsekwencje dla jej rasy - Maarinów. Niestety prawo morza zdecydowanie różni się od tego, które obowiązuje na lądzie...

Dawno nie miałam okazji czytać powieści o piratach, a ta historia zaintrygowała mnie już od pierwszych stron. Jak na dobre fantasy przystało, autorce udało się stworzyć rozbudowany świat przedstawiony, który jest (jak sama podkreśliła) częściowo wzorowany na Imperium Rzymskim. Z każdą stroną czytelnik odkrywa coś nowego, na szczęście na końcu książki został umieszczony glosariusz, który zdecydowanie pomaga w usystematyzowaniu wiedzy i zrozumieniu pewnych pojęć. Występujące w książce postacie zdecydowanie nie są płaskie i jednoznaczne, a „Mroczne Wybrzeża” mają jeszcze jedną ogromną zaletę – historia w nich opisana nie jest przewidywalna. Przyznaję, że miałam podczas czytania pewne podejrzenia, do czego autorka zmierza, jednak ona doskonale posługuje się zwrotami akcji i to w najmniej oczekiwanych momentach.

Chociaż to Teriana wydaje się być najważniejszą postacią w powieści, to jest jedną z dwójki głównych bohaterów. W książce pojawiają się naprzemiennie rozdziały, w których wydarzenia przedstawione są z perspektywy dziewczyny lub Marka, będącego legatem legendarnego legionu. Główni bohaterowie są charakterni i co najważniejsze – inteligentni. Postać chłopaka jest nie mniej interesująca niż młodej piratki, ponieważ skrywa pełną tajemnic przeszłość, którą autorka odkrywa przed czytelnikami krok po kroku.

Spodobało mi się też to, że Danielle L. Jensen niczego nie ugładza – piraci są niepokorni, a legioniści brutalni, kiedy trzeba. Jednocześnie ukazuje też ich ich drugie, można by powiedzieć - to prawdziwe oblicze. Nie od dziś wiadomo, że ludzie noszą różne maski i nikt nie jest samotną wyspą, a przeszłość ma ogromny wpływ na człowieka. W „Mrocznych Wybrzeżach” zostało to bardzo dobrze ukazane.

Co jeszcze mogę powiedzieć o tej wciągającej jak ocean powieści? Jest to dobrze napisane Young Adult fantasy, w którym właściwie każda strona jest przygodą. Razem z bohaterami wyruszyłam na podróż po niebezpiecznych głębinach w celu odkrycia kolejnych sekretów. Spotkałam się niedawno z takim stwierdzeniem, że chociaż prawdopodobnie już wszystko zostało napisane, to tak naprawdę liczy się to, jak temat został ujęty. „Mroczne Wybrzeża” są jedną z tych książek, w której występują znajomo brzmiące motywy, ale jednak wątki ukazane są w taki sposób, że nie sposób jest nie czytać powieści z przyjemnością, jak czegoś zupełnie nowego. Może i znajdzie się w niej kilka przewidywalnych momentów, jednak w niczym to nie umniejsza odbioru całości. Książkę zdecydowanie polecam fanom pełnych przygód historii, w których nie brakuje fantastycznych stworzeń i wierzeń oraz pełnych magii kultur. Największą wadą powieści jest to, że nie jeszcze nie wiadomo, kiedy pojawi się u nas kolejny tom pełen nowych przygód!

„Ponieważ odwaga i siła woli mają swoje granice. Strach nie. A istnieją rzeczy gorsze od bólu”*.

Cykl/Seria: Mroczne Wybrzeża T. 1
Autor: Danielle L. Jensen
Tytuł: Mroczne Wybrzeża
Tytuł oryginału: Dark Shores
Wydawnictwo: Galeria Książki
Liczba stron: 406

Przez biuro podróży „Hej Wakacje!” zostaje zorganizowany konkurs, w którym dziesięcioro wylosowanych szczęśliwców otrzyma voucher na wakacyjny wyjazd. Wybrańcy losu jeszcze tego nie wiedzą, ale zupełnie nieprzypadkowo wybiorą się na wycieczkę objazdową po Irlandii. Już na samym początku wszystko idzie nie tak, jak powinno, a jak wiadomo – im dalej w las, tym więcej drzew. Najpierw właściciel biura podróży ma problem ze znalezieniem pilnego zastępstwa dla pilota wycieczki. Oddelegowany do tego zadania przewodnik nie dość, że jedzie w zupełnie inne rejony niż zwykle, to już w pierwszym dniu przekonuje się o tym, jak wyjątkowo barwna grupa mu się trafiła. Nudzić się z takimi osobowościami z pewnością nie będzie, a trzeba dodać, że wszystko w Irlandii wydaje się być przeciwko nim – poczynając od pogody, a na różnego rodzaju problemach z atrakcjami kończąc. Gdyby jednak tego było mało, to uczestnicy zaczynają ginąć w tajemniczych okolicznościach, co dziwnie przypomina przewodnikowi czytaną właśnie przez niego książkę...

Wakacje z piekła rodem? Witamy na Szmaragdowej Wyspie! Nie udał Ci się urlop? Przekonaj się, że zawsze może być gorzej... Wróciłeś właśnie z podróży marzeń? Dzięki tej powieści z pewnością jeszcze bardziej ją docenisz. „Zbrodnia po irlandzku” jest komedią kryminalną, więc chociaż kilku tragicznych zdarzeń w niej nie zabrakło, to jednak jej największą zaletą jest specyficzne poczucie humoru autorki. Niedorzeczne sytuacje, przerysowane postacie i niewiarygodne zbiegi okoliczności składają się na istną mieszankę wybuchową. Im bliżej jednak zakończenia, tym robi się coraz bardziej zaskakująco, ponieważ Aleksandra Rumin wydaje się wywracać do góry nogami wszystko, czego się do tej pory się dowiedzieliśmy. Zaczyna się robić poważnie, nagle okazuje się, że nic nie działo się bez przyczyny i autorka miała wszystko od początku do końca przemyślane. To się dopiero nazywa zwrot akcji! I chociaż ta część historii doskonale uzupełnia całość, to jednak cieszę się, że w ostatnim rozdziale została postawiona kropka nad „i” i nie zabrakło dowcipnego podsumowania.

Nie da się nie docenić wyczulonego zmysłu obserwacji autorki, który wykorzystała do przedstawienia obrazu Polaków na obczyźnie. Chociaż zgodnie ze stylem całej powieści Aleksandra Rumin zrobiła to w przerysowany sposób, to doskonale przedstawiła przywary naszych rodaków jako turystów. W dodatku wszyscy zdajemy sobie sprawę, że w Irlandii nie brakuje Polaków, więc i na stronach powieści przewijają się od czasu do czasu jako pracownicy zajmujący różne stanowiska.

Nie było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Aleksandry Rumin, ale z pewnością też nie ostatnie. Bardzo odpowiada mi jej poczucie humoru, a do tego jej książki są niezobowiązujące i szybko się je czyta, przez co potrafią poprawić humor nawet po ciężkim dniu. „Zbrodnia po irlandzku” jest idealna na lato – lekka i zabawna. Należy ją traktować z dużym przymrużeniem oka, ponieważ absurd goni tu absurd, ale przecież o to w tym przypadku chodzi! Nie polecam jej raczej obecnym czy potencjalnym pracownikom biur podróży, ponieważ mogą nabawić się oni niemałej traumy... Książkę rekomenduję za to osobom, które mają ochotę się odprężyć i lubią się pośmiać z sytuacji tak głupich, że aż śmiesznych. Jeżeli czytaliście „Zbrodnię i Karasia” tej samej autorki i przypadła Wam do gustu, to „Zbrodnia po irlandzku” powinna spodobać się Wam jeszcze bardziej!

Autor: Aleksandra Rumin
Tytuł: Zbrodnia po irlandzku
Wydawnictwo: Initium
Liczba stron: 300