Wrona Aggie pewnego dnia odnajduje martwego człowieka, o czym jej współlokatorka Vicki przekonuje się w doprawdy niecodzienny sposób... Kobieta niezwłocznie zgłasza sprawę na policję. Nieoczekiwanie to właśnie ona staje się główną podejrzaną w sprawie, chociaż dowody wskazują, że jest to wręcz niemożliwe, aby ona była sprawczynią zbrodni. Coś tu zdecydowanie nie gra i Vicki z przyjaciółmi będą musieli zaryzykować naprawdę wiele, aby spróbować odkryć prawdę. Jednak czy im się uda, a ostatecznie gra okaże się warta świeczki? Gdyby tego było mało, nie jest to jedyna dziwna rzecz, która w ostatnim czasie miała miejsce w miasteczku...

„Jezioro Ciszy” jest jednocześnie szóstą częścią cyklu „Inni” i samodzielną powieścią, jednak nadal osadzoną w tym samym uniwersum. Dzięki temu może być ona traktowana jako oddzielna książka, dlatego mogą po nią sięgnąć również osoby, które wcześniej nie miały okazji poznać wspomnianej wyżej serii autorstwa Anne Bishop. Bardzo lubię powieści tej autorki, ponieważ posiadają one charakterystyczny klimat oraz równowagę pomiędzy akcją, przygodą, codziennymi relacjami pomiędzy bohaterami, a humorem. „Jezioro Ciszy” w niczym nie odbiega od tego schematu. Na każdym kroku widać, że autorka bardzo dokładnie przemyślała sobie fabułę, a wykreowany przez nią świat przedstawiony jest bardzo szczegółowo przedstawiony, co dodaje mu wiarygodności.

W „Jeziorze Ciszy” autorka przenosi akcję do innego miejsca i wykorzystując okazję, przedstawia czytelnikom zupełnie nową główną bohaterkę. Chociaż bardzo polubiłam Meg i spółkę, to cieszę się, że Anne Bishop postanowiła w znanym już świecie wprowadzić podmuch świeżości i stworzyć nową grupę przyjaciół, a co za tym idzie, inne problemy. Ciężka i gęsta, ale okraszona humorem atmosfera, mnóstwo zwrotów akcji oraz fantastyczne istoty i wielowarstwowa fabuła są chyba największymi zaletami tej historii. Do tego autorka posiada wyjątkowy styl, który dodaje dodatkowego smaczku powieści. Kolejnym plusem jest to, że Anne Bishop ukazuje wydarzenia z perspektywy różnych bohaterów, co dodatkowo ubarwia odbiór całości. Zapewniam, że warto sięgnąć po tę pozycję, bo jeżeli lubicie podobne klimaty, to jest wprost idealna dla Was!

Sposób, w jaki autorka ukazuje Innych, za każdym razem mnie zadziwia. Czasami te opisy są zabawne czy urocze, aby po chwili wywołać ciarki na plecach czy obrzydzenie. Podoba mi się ta skrajność, ponieważ Anne Bishop ukazuje czytelnikom jak naprawdę Inni są inni, a chociaż czasami budzą sympatię czy zaufanie, to jednak są dzicy. Zresztą opisując ich w taki, a nie inny sposób, autorka udowadnia swoją bystrość i spostrzegawczość oraz niesamowitą zdolność obserwacji oraz specyficzne poczucie humoru. Ona z najmniejszej codziennej drobnostki, na którą ludzie na co dzień nie zwracają uwagi, potrafi stworzyć niezwykle przemawiającą do wyobraźni anegdotkę ze świata Innych, a dodatkowo podkreślają to reakcje bohaterów będących ludźmi.

Chociaż książka ma spore gabaryty, to podczas czytania zupełnie się tego nie odczuwa i ostatecznie kończy się ona szybciej, niżby się chciało. Jeżeli o mnie chodzi, to wciągnęła mnie od pierwszej i trzymała w garści do ostatniej strony. Anne Bishop doskonale potrafi budować napięcie, akcja jest wielowątkowa i cały czas prze do przodu. Powiem Wam jedno: autorka zdecydowanie trzyma poziom, ba! - cały czas się rozwija. „Jezioro Ciszy” to zdecydowanie warte uwagi Urban Fantasy i pozycja, która nie pozwoli się ze sobą nudzić.

Cykl/Seria: Inni T. 6
Autor: Anne Bishop
Tytuł: Jezioro Ciszy
Tytuł oryginału: Lake Silence
Wydawnictwo: Initium
Liczba stron: 512

Teriana spędza kolejne dni na pirackim statku, którego kapitanem jest jej matka. Siedemnastoletnia dziewczyna wie, że kiedyś to ona będzie jej następczynią, a tym samym najważniejszą osobą na Quincense. Kiedy jednak dobijają do brzegu Celendrialu, największym marzeniem nastolatki jest spotkanie z dawno niewidzianą przyjaciółką. Dziewczyna nie spodziewa się, że ich, wydawałoby się, niewinna rozmowa będzie początkiem zdarzeń, które przyniosą olbrzymie konsekwencje dla jej rasy - Maarinów. Niestety prawo morza zdecydowanie różni się od tego, które obowiązuje na lądzie...

Dawno nie miałam okazji czytać powieści o piratach, a ta historia zaintrygowała mnie już od pierwszych stron. Jak na dobre fantasy przystało, autorce udało się stworzyć rozbudowany świat przedstawiony, który jest (jak sama podkreśliła) częściowo wzorowany na Imperium Rzymskim. Z każdą stroną czytelnik odkrywa coś nowego, na szczęście na końcu książki został umieszczony glosariusz, który zdecydowanie pomaga w usystematyzowaniu wiedzy i zrozumieniu pewnych pojęć. Występujące w książce postacie zdecydowanie nie są płaskie i jednoznaczne, a „Mroczne Wybrzeża” mają jeszcze jedną ogromną zaletę – historia w nich opisana nie jest przewidywalna. Przyznaję, że miałam podczas czytania pewne podejrzenia, do czego autorka zmierza, jednak ona doskonale posługuje się zwrotami akcji i to w najmniej oczekiwanych momentach.

Chociaż to Teriana wydaje się być najważniejszą postacią w powieści, to jest jedną z dwójki głównych bohaterów. W książce pojawiają się naprzemiennie rozdziały, w których wydarzenia przedstawione są z perspektywy dziewczyny lub Marka, będącego legatem legendarnego legionu. Główni bohaterowie są charakterni i co najważniejsze – inteligentni. Postać chłopaka jest nie mniej interesująca niż młodej piratki, ponieważ skrywa pełną tajemnic przeszłość, którą autorka odkrywa przed czytelnikami krok po kroku.

Spodobało mi się też to, że Danielle L. Jensen niczego nie ugładza – piraci są niepokorni, a legioniści brutalni, kiedy trzeba. Jednocześnie ukazuje też ich ich drugie, można by powiedzieć - to prawdziwe oblicze. Nie od dziś wiadomo, że ludzie noszą różne maski i nikt nie jest samotną wyspą, a przeszłość ma ogromny wpływ na człowieka. W „Mrocznych Wybrzeżach” zostało to bardzo dobrze ukazane.

Co jeszcze mogę powiedzieć o tej wciągającej jak ocean powieści? Jest to dobrze napisane Young Adult fantasy, w którym właściwie każda strona jest przygodą. Razem z bohaterami wyruszyłam na podróż po niebezpiecznych głębinach w celu odkrycia kolejnych sekretów. Spotkałam się niedawno z takim stwierdzeniem, że chociaż prawdopodobnie już wszystko zostało napisane, to tak naprawdę liczy się to, jak temat został ujęty. „Mroczne Wybrzeża” są jedną z tych książek, w której występują znajomo brzmiące motywy, ale jednak wątki ukazane są w taki sposób, że nie sposób jest nie czytać powieści z przyjemnością, jak czegoś zupełnie nowego. Może i znajdzie się w niej kilka przewidywalnych momentów, jednak w niczym to nie umniejsza odbioru całości. Książkę zdecydowanie polecam fanom pełnych przygód historii, w których nie brakuje fantastycznych stworzeń i wierzeń oraz pełnych magii kultur. Największą wadą powieści jest to, że nie jeszcze nie wiadomo, kiedy pojawi się u nas kolejny tom pełen nowych przygód!

„Ponieważ odwaga i siła woli mają swoje granice. Strach nie. A istnieją rzeczy gorsze od bólu”*.



Cykl/Seria: Mroczne Wybrzeża T. 1
Autor: Danielle L. Jensen
Tytuł: Mroczne Wybrzeża
Tytuł oryginału: Dark Shores
Wydawnictwo: Galeria Książki
Liczba stron: 406

Ari z dnia na dzień musi na nowo podejmować nierówną walkę z rzeczywistością. Wszyscy w okolicy wiedzą, że jest czarownicą i chociaż część z nich z chęcią skorzystałaby z jej pomocy, to jednak przez jednego dobrze urodzonego mężczyznę została zepchnięta na margines. Z jednej strony chciałaby uciec z tego miejsca i zacząć życie od nowa, z drugiej jednak serce nie pozwala na porzucenie przekazywanej w jej rodzinie z pokolenia na pokolenie ziemi. Pewnego dnia przez przypadek zostanie wplątana w magiczną intrygę, której konsekwencje całkowicie zmienią jej dotychczasowe życie. Niestety okazuje się, że przed przeznaczeniem ciężko jest się ukryć...

Przyznaję, że po pierwszy tom „Tir Alainn” sięgnęłam, ponieważ wcześniej bardzo spodobała mi się seria „Inni” tej samej autorki. Mam dobrą wiadomość – jeżeli podobały Wam się przygody Meg Corbyn i jej przyjaciół, to z pewnością polubicie Ari i pochłoną Was jej przygody! „Filary Świata” posiadają już wszystko to, co dobrze znamy: magię, łączenie cech zwierzęcych i ludzkich, różnorodność gatunkową postaci, niesamowite przygody, wartką akcję, ale nie tylko. Anne Bishop doskonale utrzymuje równowagę pomiędzy mrocznymi wydarzeniami, a humorystycznymi epizodami i przyprawiającymi o ciarki scenami. Nie mówiąc już o tym, jak dobrze wychodzi jej budowanie napięcia.

W „Filarach Świata” autorce udaje się sięgnąć po pierwotny odłam magii, który pochodzi od natury, dlatego też nie brakuje w książce tajemnych rytuałów czy magicznych uroków, którym często bliżej jest do klątwy. Z każdą kolejną przeczytaną powieścią autorki dostrzegam nie tylko polepszenie jej stylu i warsztatu, ale także to, że jej pomysły stają się coraz bardziej intrygujące. Kiedy już wejdzie się do świata Ari, to ciężko się od niego oderwać, ponieważ pochłania on w całości od pierwszej do ostatniej strony. Jak dobrze, że to dopiero początek tej przygody!

Zaczęłam dość ogólnikowo, więc przyszła pora na przybliżenie kilku elementów fabuły. Główną bohaterką książki jest czarownica Ari, jednak od czasu do czasu wydarzenia ukazywane są także z perspektywy kilku innych bohaterów. W pierwszej części serii oprócz ludzi czytelnicy na swojej drodze spotkają czarownice (zbliżone do tych, które kojarzymy ze średniowieczem), tajemniczy Mały Lud oraz posiadających różnorodne moce Fae. Świat stworzony przez autorkę jest rozbudowany i spójny, dzięki czemu z chęcią odkrywa się kolejne jego zakamarki. W graniczącej ze światem ludzi krainie zamieszkują Fae, wśród których panują coraz bardziej ponure nastroje – coś złego dzieje się z Filarami Świata, przez co zanikają całe części ich świata, łącznie ze zamieszkującymi je rodami. Jednak czym tak naprawdę są i gdzie znajdują się Filary Świata oraz jak zapobiec klęsce, to dopiero muszą odkryć i Fae, i czytelnicy. Zdaję sobie sprawę, że powyższe informacje nie są zbyt szczegółowe, ale zapewniam, że robię to dla Waszego dobra. Na koniec dodam tylko, że nie jest to pozycja dla osób, którym w powieściach przeszkadza brutalność i występowanie erotyzmu.

W twórczości Anne Bishop jest coś takiego, co sprawia, że chociaż jej książki są bardzo oryginalne, to podczas zapoznawania się z nimi czytelnik odczuwa swojego rodzaju przytulność i komfort, jakby wracał do czegoś dobrze znanego. Książkę polecam wszystkim, którzy lubią fantastyczne światy, intrygi, przygody, niezwykłe istoty i magię. Nie zabrakło tutaj też wątku romantycznego, a nawet pewnego rodzaju trójkąta miłosnego, jednak zdecydowanie nie jest on oczywisty, a w pewnym momencie robi się wręcz niebezpiecznie. Nie będę zdradzać więcej, ale uwierzcie, że nie znudzicie się! Jeżeli znacie poprzednie powieści Anne Bishop, to nie musicie się wahać – ta też z pewnością przypadnie Wam do gustu.

Cykl/Seria: Tir Alainn t. 1
Autor: Anne Bishop
Tytuł: Filary Świata
Tytuł oryginału: The Pillars of the World
Wydawnictwo: Initium
Liczba stron: 528

Presley to młoda kobieta po przejściach, która po latach wraca do rodzinnego Tennessee i niespodziewanie spotyka tam swoją nastoletnią miłość. Tylko że jego nie powinno tam być! Nadchodzi czas, kiedy kobieta wbrew sobie zaczyna wierzyć w przeznaczenie. Droga, która się przed nią rozpościera zdecydowanie nie jest prosta i usłana płatkami kwiatów. Wspomnienia wracają, rzeczywistość bywa brutalna, a Presley już nie jest tą samą osobą co kiedyś – dlaczego jednak jej uczucia wydają się pozostawać niezmienne? Czy los da jej kolejną szansę?

„Powiedz, że zostaniesz” nie było moim pierwszym spotkaniem z twórczością Corinne Michaels, ponieważ wcześniej miałam okazję zapoznać się z „Consolation” i „Conviction”. Jeżeli chodzi o tamtą serię zdecydowanie bardziej podobał mi się tom pierwszy, ale w obu zauważyłam coś więcej niż przeciętny romans – książki są bardzo emocjonalne, nie brakuje w nich elementu zaskoczenia i zwrotów akcji, a poruszane w nich problemy nie są sztucznie rozdmuchane, tylko naprawdę nimi są. Z tą świadomością oraz zaintrygowana zapowiedzią książki postanowiłam sięgnąć po „Powiedz, że zostaniesz”.

Książka wciąga niesamowicie od pierwszych stron. Niestety czasami tak jest, że im dalej w las, tym więcej drzew – tutaj jest troszeczkę podobnie. Nie mam na myśli, że ten romans jest zły, jednak podobnie jak w przypadku „Conviction” odniosłam wrażenie, że autorka w pewnym momencie troszeczkę się pogubiła. Corinne Michaels ma skłonność do zbyt szybkiego rozwiązywania problemów, które stawia na drodze swoim bohaterom, przez co czasami brakuje odpowiedniego podtrzymania napięcia. W pewnym momencie zabrakło mi jakiegoś zaskakującego zwrotu akcji, który sprawiłby, że stałaby się mniej przewidywalna.

Powieść czytało się przyjemnie i zdecydowanie nie brakowało w niej różnorodnych emocji, co stało się już dla mnie cechą charakterystyczną Corinne Michaels. Autorka ma przyjemny styl, jednak powinna jeszcze troszeczkę popracować nad dopracowaniem fabuły – gdyby potrafiła utrzymać początkowy poziom, jej książka mogłyby należeć do grupy tych, których się nie zapomina. Nie jest to może powieść, która całkowicie mnie pochłonęła, jednak można z nią spędzić kilka przyjemnych chwil. Mam nadzieję, że autorka dalej będzie pracowała nad swoim warsztatem i będę miała okazję przeczytać naprawdę wyjątkowe dzieło, które wyjdzie spod jej pióra, ponieważ ma do tego predyspozycje.

Cykl/Seria: Wróć do mnie t. 1
Autor: Corinne Michaels
Tytuł: Powiedz, że zostaniesz
Tytuł oryginału: Say You'll Stay
Wydawnictwo: Szósty Zmysł
Liczba stron: 474

Marzyliście kiedyś, aby znaleźć się w jednej z baśni? Jestem pewna, że tak. Czasami jednak warto uważać, czego sobie życzymy...

Alex i Conner są bliźniętami, których życie od jakiegoś czasu nie układa się tak, jak powinno. Pewnego dnia otrzymują oni od babci niesamowitą księgę pełną baśni. Nie mają nawet najmniejszego pojęcia, jak bardzo jest ona niezwykła, ani do jakiego stopnia zmieni się ich życie. Rodzeństwo trafia do Kariny Opowieści i ma okazję przekonać się, jak wyglądają kulisy znanych przez wszystkich historii. To, że spotkani przez nich na drodze bohaterowie ich zaskoczą, jest chyba delikatnym niedopowiedzeniem. Coś jednak zawsze musi pójść nie tak i tym razem zdecydowanie nie może być inaczej, dlatego Alex i Conner będą mieli problem z powrotem do rzeczywistości, a tym samym do domu. Dopiero teraz rozpocznie się dla niech prawdziwa przygoda, w której sami staną się głównymi bohaterami!

Już kiedy zobaczyłam zapowiedź tej powieści, wiedziałam, że to historia dla mnie – od początku przyciągała mnie jak magnes. Mam czasami wrażenie, że już nigdy nie wyrosnę z książek dla dzieci i młodzieży – ale czy jest w tym coś złego? Niedawno przeczytałam pewne zdanie, z którym nie mogę się nie zgodzić. Niestety nie jestem go w stanie przytoczyć w oryginalnym brzmieniu, ale chodziło o to, że naprawdę dobrze napisana książka dla dzieci powinna się podobać nie tylko docelowej grupie wiekowej, ale także dorosłym czytelnikom. Moim zdaniem „Kraina Opowieści” doskonale się wpisuje do tej kategorii.

Wracając jednak do samego „Zaklęcia Życzeń”, które jest pierwszym tomem serii (tak, na szczęście to dopiero początek przygody!) – jeden rzut oka na okładkę i opis wystarczył, abym wyczuła potencjalny hit. Książka od razu skojarzyła mi się z moim ukochanym „Baśnioborem”, a do tego doszedł motyw wprowadzenia zamieszania w baśniach, który chyba nigdy mi się nie znudzi (tutaj pozwolę sobie polecić serię „Akademia Dobra i Zła”, chociaż ta jest skierowana do troszeczkę starszych czytelników niż „Kraina Opowieści” czy wspomniany przed chwilą „Baśniobór”). Nie ukrywam, że do książki zachęcił mnie także autor, którego kojarzę jeszcze z serialu „Glee”. Powiem tylko, że intuicja po raz kolejny mnie nie zawiodła!

Muszę podkreślić, że pozycja została bardzo ładnie wydana i oprócz wszystkich innych walorów, które ze sobą niesie, pięknie prezentuje się na półce. Niby mała rzecz, a cieszy! Zresztą także w środku znajdują się uzupełniające rozdziały ilustracje i w niczym nie przeszkadza to, że są czarno-białe.

Powieść jest pełna magii, humoru, przygód i zwrotów akcji, a do tego niepozbawiona mądrości – czego chcieć więcej? Zapewniam, że po przeczytaniu tej książki już nigdy nie spojrzycie na baśnie w ten sam sposób, co dotychczas. Specjalnie nie zdradziłam Wam więcej szczegółów, ponieważ największą frajdą jest samodzielne odkrywanie kolejnych niespodzianek, które przygotował dla czytelników autor. Mnie nie pozostaje nic innego jak tylko cierpliwie czekać na kontynuację, chociaż mam cichą nadzieję, że pojawi się na polskim rynku już wkrótce.

Cykl/Seria: Kraina Opowieści t. 1
Autor: Chris Colfer
Tytuł: Zaklęcie Życzeń
Tytuł oryginału: The Land of Stories: The Wishing Spell
Wydawnictwo: Młodzieżówka
Liczba stron: 452

Ciemnoskóra nastoletnia Starr pochodzi z ubogiej dzielnicy, jednak ma szansę uczęszczać do dobrej prywatnej szkoły. Wydaje się, że jest szczęściarą, ale jednak życie pokazuje, że nic nie jest proste. Jak większość ludzi w tym wieku Starr również poszukuje swojej tożsamości, a w jej przypadku jest to wyjątkowo trudne, ponieważ znajduje się na granicy dwóch zupełnie różnych światów, ciągle wahając się, któremu z nich tak naprawdę powinna być wierna. Życie dziewczyny całkowicie upada, kiedy na jej oczach zostaje zabity jej najlepszy przyjaciel z dzieciństwa. Sytuacja wydaje się oczywista, a jednak okazuje się niezwykle skomplikowana – niewinny chłopak został postrzelony przez białego policjanta, a Starr jest jedynym wiarygodnym świadkiem. Okazuje się, że nie ma dobrego wyjścia z sytuacji, ponieważ powiedzenie prawdy może kosztować nastolatkę nawet życie. Nikt nawet nie spodziewa się, jak wiele mogą zmienić słowa jednej dziewczyny.

Z pewnością już po samym opisie „The Hate U Give” domyślacie się, że jest to jedna z tych powieści, która chociaż jest skierowana do młodzieży, to niesie za sobą przesłanie i powinna spodobać się także starszym czytelnikom. W dużej części historia ta przedstawia, jak nadal niełatwe jest życie czarnoskórych ludzi w Ameryce. Nie da się ukryć, że głównym tematem książki jest panujący w kraju rasizm. Temat jest trudy i ważny, a autorce udało się go przedstawić w bardzo przystępny sposób. Smutne w tym wszystkim jest to, że książka jest tak bardzo aktualna i prawdziwa. Problem rasizmu sięga w daleką przeszłość, świat się rozwija i brnie do przodu, a w tej sprawie niewiele się zmienia.

Książka napisana jest przystępnym, lekkim stylem, dzięki czemu szybko się ją czyta. Historia jest naprawdę warta uwagi i dopracowana, jednak zabrakło mi czegoś w zakończeniu, co niestety często zauważam pod koniec książek. Odniosłam wrażenie, że autorka przez całą powieść dążyła do jakiegoś konkretnego punktu czy wydarzenia, a nagle zgubiła się i nie miała pojęcia, jak to wszystko zamknąć, więc zrobiła to w taki a nie inny sposób. Moim zdaniem „THUG” zasługiwał na coś więcej. Tytuł jest bardzo wymowny i zakończenie powinno być tak samo dobitne.

„Nienawiść, którą dajesz”, to jedna z tych historii, która jest niepowtarzalna i której się nie zapomina. Chociaż tematy w niej poruszane zdecydowanie nie należą do optymistycznych, to nie brakuje w niej pozytywnych emocji i specyficznego humoru. Co więcej, książka niesie za sobą niezwykle ważne przesłanie – przekonajcie się o tym sami! Powieść została zaadaptowana i film miał już swoją światową premierą, więc tylko kwestią czasu jest, kiedy pojawi się w polskich kinach. Mam przeczucie, że to widowisko będzie warte uwagi, więc śledźcie repertuary kin, ale najpierw koniecznie sięgnijcie po wersję papierową!

Autor: Angie Thomas
Tytuł: The Hate U Give: Nienawiść, którą dajesz
Tytuł oryginału: The Hate U Give
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Liczba stron: 447

Uwaga! Mogą pojawić się spoilery do poprzedniej części.

Lia zostaje pojmana, a następnie jest przetrzymywana w królestwie Vendy, jednak wszystko wygląda zupełnie inaczej, niż się tego spodziewała. Księżniczka już nie ma na kim polegać, a tym bardziej komu ufać. Zostaje wplątana w polityczną intrygę, na czele której stoi rządzący Vemdą Komizar. Kiedy dziewczynie wydaje się, że już nie ma dla niej nadziei na lepszy los, okazuje się, że Komizar postanawia wykorzystać ją do swoich celów. Im większą Lia otrzymuje wolność, tym lepiej zapoznaje się ze zwyczajami zamieszkujących Vendę ludzi i zaczyna rozumieć panujące w w tym królestwie zasady. Wszystko idzie w zupełnie innym, niż planowanym przez nią wcześniej kierunku, a tym samym z więzionej ofiary przemienia się w osobę, która postanowi wykorzystać swoją obecną sytuację do poprawy losu innych. Gdyby tylko ciągle nie czuła na karku oddechu Komizara i jego sprzymierzeńców oraz miała pewność, że Rafe znajdzie się daleko stąd. Jakby tego było mało, cały czas gdzieś pośród myśli księżniczki pojawia się pytanie – co z Kadenem?

Pierwsza część serii „Kroniki Ocalałych” nie ustrzegła się przed pewnymi niedociągnięciami, jednak zdecydowanie miała w sobie „to coś”. Jedną z najmocniejszych zalet książki była ciągnąca się przez całą powieść zagadka, który z bohaterów jest księciem, a który zabójcą. Oczekując na drugi tom zastanawiałam się, w jakim kierunku autorka poprowadzi fabułę, kiedy już ta największa tajemnica została odkryta. Muszę przyznać, że Mary L. Pearson udało się wybrnąć z sytuacji, a kreowanie niejednoznacznych postaci jest zdecydowanie jej mocną stroną.

W „Zdradzieckim sercu” już wiadomo, kto jest kim, ale autorka dba o to, żeby ciągle wyprowadzać czytelników w pole. Lea nadal pozostaje główną bohaterką i większość powieści przedstawiona jest z jej perspektywy, jednak od czasu do czasu pojawiają się rozdziały, w których narratorami są inne postacie. Mary L. Pearson sprawia, że co kilkanaście stron zastanawiamy się, czy dany bohater jest tym dobrym czy wręcz przeciwnie, nie mówiąc już o tym, że przez większą część historii przedstawiani są w niejednoznaczny sposób. Przyznaję, że autorce udało się wprowadzić w książce kilka zwrotów akcji, którymi udało jej się mnie całkowicie zaskoczyć – jestem bardzo ciekawa, jak uda się jej rozwinąć pewne wątki w kolejnej części, a wszystko wskazuje na to, że dużo się tam będzie działo!

Tak jak w „Fałszywym pocałunku”, tak i w części drugiej autorka postarała się przedstawić nie tylko główny wątek, ale wprowadziła też wiele pobocznych. Czytając powieść od razu widać, że podczas pisania miała cały czas w głowie wymyślony przez siebie świat i to bardzo szczegółowy jego obraz. Akcja z każdą stroną brnie do przodu i chociaż nie jest historia pełna fajerwerków i mknąca z prędkością światła, to fabuła poprowadzona jest w taki sposób, że wzbudza zainteresowanie i nie można się z nią nudzić. Mary E. Pearson wydaje się świadomie budować napięcie, kiedy zaczyna poruszać jakiś wzbudzający zainteresowanie temat, a potem pozostawiając go niedopowiedziany w zawieszeniu. Mam dziwne przeczucie, że rozwiązanie pewnych zagadek czytelnicy poznają dopiero na końcowych stronach ostatniej części serii.

Serię poleciłabym przede wszystkim czytelniczkom, które lubią powieści przygodowe z małym dodatkiem fantasy i posiadające wątek miłosnego trójkąta. Muszę jednak podkreślić, że w „Zdradzieckim sercu”, zwłaszcza w porównaniu z częścią pierwszą, jest to raczej motyw drugoplanowy, ponieważ główna bohaterka ma zdecydowanie większe problemy na głowie. Historia wciągnęła mnie od pierwszych stron - intrygowało mnie, jak dalej potoczą się losy bohaterów, zwłaszcza że w powieści pojawiło się kilka nowych interesujących postaci. Podobało mi się także, jak autorce udało się poprowadzić proces dojrzewania postaci Lii – pod koniec „Zdradzieckiego serca” zdecydowanie nie jest już tą samą księżniczką, którą poznaliśmy w „Fałszywym pocałunku”. Teraz nie pozostaje nic innego, jak tylko czekać na kolejną część serii „Kronik ocalałych”.

Cykl/Seria: Kroniki Ocalałych t. 2
Autor: Mary E. Pearson
Tytuł: Zdradzieckie serce
Tytuł oryginału: The heart of betrayal
Wydawnictwo: Initium
Liczba stron: 527

Shaker Heights – perfekcyjne miasteczko, pełne perspektyw, planów i... zasad. Wydaje się wprost wyciągnięte z kart katalogu, w którym prezentowane są doskonałe miejsca do zamieszkania dla rodzin z dziećmi. Elena Richardson wydaje się wprost idealnie pasować do tego miejsca. Wszystko wydaje się układać po jej myśli, aż do momentu, kiedy w jej sąsiedztwie pojawia się Mia Warren wraz ze swoją nastoletnią córką. Jej dotychczas wspaniałe życie, w które włożyła tyle pracy, czasu i energii, wydaje się trząść w posadach. Zbliżają się wydarzenia, które postawią Mię i Elenę po dwóch różnych stronach i kiedy Elena postanowi zdeklasować przeciwniczkę, niechcący wejdzie na ścieżkę, która poprowadzi ją (i nie tylko) w nieoczekiwanym kierunku...

Słowem-kluczem dla tej powieści jest z pewnością tożsamość, która została przedstawiona w niej w przeróżnych aspektach. Chociaż nie wiem, jak bardzo człowiek by tego pragnął, ani jak bardzo by się starał, to życie nie jest idealne. Za to nie brakuje w nim niespodzianek i to nie zawsze takich, jakie byśmy chcieli spotkać na swojej drodze. Może i niektórzy sami przed sobą potrafią długo udawać, że da się żyć według konkretnego planu, ale prawdopodobnie tak, jak bohaterowie książki, pewnie przekonają się, że to nie jest możliwe. Nie zawsze na wszystko jest jedna prawidłowa odpowiedź, prawda niestety bywa brutalna, a zderzenie z nią niezwykle bolesne. To tylko kilka z powodów, dla których „Male ogniska” wzbudzają tak wiele emocji. Powieść w dużej części jest dialogiem pomiędzy stawianymi przed sobą dwoma stronami medalu – i nie zawsze jest to równa walka.

Powieść napisana jest takim stylem, że czyta się ją szybko i płynnie. Historie, które rozgrywają się na kartach książki zmuszają do przystanięcia nad nimi na chwilę zadumy. Akcja niespiesznie prowadzi do celu podróży, a gdy z czasem czytelnik złapie właściwy trop, dotrze do końca sam nie wiedząc kiedy, za to z pewnością nie pozostanie obojętny. Z czasem okazuje się, że tytuł można rozumieć na różne sposoby, jednak pewne jest to, że idealnie pasuje do treści.

Jeżeli lubicie tajemnice i macie ochotę zajrzeć do świata, którym rządzą zasady, a przy okazji chcecie przekonać się, jakie mogą być konsekwencje ich radykalnego przestrzegania – sięgnijcie po tę powieść. Jest to historia o niesamowitej miłości, jaka potrafi łączyć matkę z dzieckiem, ale autorka porusza w niej także wiele innych wątków związanych z rodziną i bliskimi osobami. W powieści nie brakuje w humoru i jest przepełniona emocjami do tego stopnia, że czytelnik momentami może poczuć się zmanipulowany, ale jest to zdecydowanie zabieg celowy. Ta współczesna powieść potrafi zaskoczyć i jest jedną z tych, które pozostają w nas na długo po jej przeczytaniu.

Autor: Celeste Ng
Tytuł: Małe ogniska
Tytuł oryginału: Little Fires Everywhere
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Liczba stron: 423