Oczarowana Książkami

Na początku chciałam przeprosić wszystkich swoich obserwatorów za nagłe, a do tego długotrwałe zniknięcie. Życie lubi zaskakiwać i to niestety często niezbyt pozytywnie - w grudniu 2019 roku w ciągu kilku godzin mój stan zdrowia pogorszył się do tego stopnia, że wykluczył mnie na kilka miesięcy z normalnego funkcjonowania. Była to duża lekcja pokory, a także czas na wiele przemyśleń, zwłaszcza że nie miałam żadnej pewności czy mój wzrok wróci do normy. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze, chociaż długo trwało, zanim po tak długiej przerwie od normalnego życia musiałam do niego powrócić - uporządkowanie wszystkich spraw zajęło mi kolejne miesiące. Niejednokrotnie zastanawiałam się nad wznowieniem bloga, jednak po takim czasie nie jest łatwo zacząć ponownie, więc czekałam na odpowiedni moment.

Wszystko wskazuje na to, że ta chwila właśnie nadeszła i przyznaję, że jestem równie podekscytowana, jak podczas publikowania pierwszego posta na blogu. Ta decyzja jest jak rozpoczęcie nowego etapu w życiu. Oczarowana Książkami wraca, jednak w nowej odsłonie. Największą zmianą jest to, że rezygnuję z regularnego prowadzenia strony na Bloggerze, za to będzie mnie można znaleźć na Facebooku, Instagramie i Twitterze oraz portalach książkowych (przede wszystkim Lubimy Czytać). Blog jednak nie znika, ponieważ włożyłam w niego dużo czasu, energii, a przede wszystkim serca. Poza tym trzymam się zasady nigdy nie mów nigdy, dlatego nie mogę ostatecznie powiedzieć, że już w ogóle nie wrócę do blogowania w tradycyjnej formie. Czas pokaże!

Co w takim razie stanie się z Oczarowaną Książkami? Jakie nowinki dla Was szykuję? Mam kilka pomysłów, zresztą cały czas pojawiają się nowe i mam nadzieję, że Wam się spodobają! Największą zmianą będzie sposób, w jaki do tej pory prezentowałam swoje opinie o przeczytanych książkach. Zamiast długich tekstów przypominających standardową recenzję, będą to raczej kilkunastozdaniowe pojedyncze akapity, w których opiszę ogólne wrażenia po lekturze oraz postaram się zwrócić uwagę na najważniejsze cechy przeczytanych książek (w tym ich najmocniejsze i najsłabsze strony). Ze względu na to, że skupię się na prowadzeniu profili w mediach społecznościowych, które posiadają własną specyfikę, postaram się przyłożyć także do postów od strony wizualnej. W związku z tym na profilach planuję publikację większej liczby zdjęć, obrazów, infografik itp.

Oprócz opinii i zapowiedzi książkowych mam zamiar postawić na większą ilość materiałów zindywidualizowanych, czyli bliżej przedstawiających moje zainteresowania okołoksiążkowe. Postaram się częściej dzielić z Wami interesującymi (według mnie) nowinkami ze świata wydawniczego, a także ciekawostkami krążącymi wokół książek, które znajdę w sieci czy innych dostępnych źródłach. Mam też w planach rozszerzenie cyklu z moimi ulubionymi cytatami z powieści, który rozpoczęłam pod hashtagiem #cytatyoczarowanej. Oprócz tego chcę podzielić się z Wami krótkimi "polecajkami" dotyczącymi książek, po które sięgnęłam kilka czy kilkanaście lat temu i wywarły na mnie duże wrażenie - w końcu nie samymi nowościami czytelnik żyje!

Powyższe pomysły to tylko początek listy i główne zmiany w publikowanych przeze mnie postach, jednak mam nadzieję, że to dopiero początek. Mam jeszcze kilka propozycji, jednak na razie uchylam tylko rąbek tajemnicy - w końcu muszę zostawić dla Was jakąś niespodziankę 😉

Tak jak wspomniałam wcześniej, nie planuję w najbliższym czasie nowych postów w tym miejscu, więc oficjalnie zawieszam bloga - w zamian zapraszam Was do śledzenia moich profili społecznościowych, do których linki znajdziecie poniżej:

Facebook
Instagram
Twitter

Pozdrawiam Was serdecznie i mam nadzieję, że jeszcze nie raz wirtualnie się spotkamy, a Wy polubicie to stare-nowe miejsce w sieci! Jeżeli macie ochotę porozmawiać o książkach, to jak zwykle zapraszam Was także do kontaktu ze mną: oczarowana.ksiazkami@gmail.com

Wrona Aggie pewnego dnia odnajduje martwego człowieka, o czym jej współlokatorka Vicki przekonuje się w doprawdy niecodzienny sposób... Kobieta niezwłocznie zgłasza sprawę na policję. Nieoczekiwanie to właśnie ona staje się główną podejrzaną w sprawie, chociaż dowody wskazują, że jest to wręcz niemożliwe, aby ona była sprawczynią zbrodni. Coś tu zdecydowanie nie gra i Vicki z przyjaciółmi będą musieli zaryzykować naprawdę wiele, aby spróbować odkryć prawdę. Jednak czy im się uda, a ostatecznie gra okaże się warta świeczki? Gdyby tego było mało, nie jest to jedyna dziwna rzecz, która w ostatnim czasie miała miejsce w miasteczku...

„Jezioro Ciszy” jest jednocześnie szóstą częścią cyklu „Inni” i samodzielną powieścią, jednak nadal osadzoną w tym samym uniwersum. Dzięki temu może być ona traktowana jako oddzielna książka, dlatego mogą po nią sięgnąć również osoby, które wcześniej nie miały okazji poznać wspomnianej wyżej serii autorstwa Anne Bishop. Bardzo lubię powieści tej autorki, ponieważ posiadają one charakterystyczny klimat oraz równowagę pomiędzy akcją, przygodą, codziennymi relacjami pomiędzy bohaterami, a humorem. „Jezioro Ciszy” w niczym nie odbiega od tego schematu. Na każdym kroku widać, że autorka bardzo dokładnie przemyślała sobie fabułę, a wykreowany przez nią świat przedstawiony jest bardzo szczegółowo przedstawiony, co dodaje mu wiarygodności.

W „Jeziorze Ciszy” autorka przenosi akcję do innego miejsca i wykorzystując okazję, przedstawia czytelnikom zupełnie nową główną bohaterkę. Chociaż bardzo polubiłam Meg i spółkę, to cieszę się, że Anne Bishop postanowiła w znanym już świecie wprowadzić podmuch świeżości i stworzyć nową grupę przyjaciół, a co za tym idzie, inne problemy. Ciężka i gęsta, ale okraszona humorem atmosfera, mnóstwo zwrotów akcji oraz fantastyczne istoty i wielowarstwowa fabuła są chyba największymi zaletami tej historii. Do tego autorka posiada wyjątkowy styl, który dodaje dodatkowego smaczku powieści. Kolejnym plusem jest to, że Anne Bishop ukazuje wydarzenia z perspektywy różnych bohaterów, co dodatkowo ubarwia odbiór całości. Zapewniam, że warto sięgnąć po tę pozycję, bo jeżeli lubicie podobne klimaty, to jest wprost idealna dla Was!

Sposób, w jaki autorka ukazuje Innych, za każdym razem mnie zadziwia. Czasami te opisy są zabawne czy urocze, aby po chwili wywołać ciarki na plecach czy obrzydzenie. Podoba mi się ta skrajność, ponieważ Anne Bishop ukazuje czytelnikom jak naprawdę Inni są inni, a chociaż czasami budzą sympatię czy zaufanie, to jednak są dzicy. Zresztą opisując ich w taki, a nie inny sposób, autorka udowadnia swoją bystrość i spostrzegawczość oraz niesamowitą zdolność obserwacji oraz specyficzne poczucie humoru. Ona z najmniejszej codziennej drobnostki, na którą ludzie na co dzień nie zwracają uwagi, potrafi stworzyć niezwykle przemawiającą do wyobraźni anegdotkę ze świata Innych, a dodatkowo podkreślają to reakcje bohaterów będących ludźmi.

Chociaż książka ma spore gabaryty, to podczas czytania zupełnie się tego nie odczuwa i ostatecznie kończy się ona szybciej, niżby się chciało. Jeżeli o mnie chodzi, to wciągnęła mnie od pierwszej i trzymała w garści do ostatniej strony. Anne Bishop doskonale potrafi budować napięcie, akcja jest wielowątkowa i cały czas prze do przodu. Powiem Wam jedno: autorka zdecydowanie trzyma poziom, ba! - cały czas się rozwija. „Jezioro Ciszy” to zdecydowanie warte uwagi Urban Fantasy i pozycja, która nie pozwoli się ze sobą nudzić.

Cykl/Seria: Inni T. 6
Autor: Anne Bishop
Tytuł: Jezioro Ciszy
Tytuł oryginału: Lake Silence
Wydawnictwo: Initium
Liczba stron: 512

Beztroską Marie, dla której życie jest jedną wielką zabawą, pewnego dnia czeka brutalne zderzenie z rzeczywistością. Dziewczyna dowiaduje się, że jej starsza doskonała siostra jest ciężko chora i w związku z tym prosi Marie, aby w okresie leczenia zaopiekowała się jej dziećmi. Z czasem młoda kobieta przejmuje także obowiązki w rodzinnej firmie zajmującej się jachtami. Los postanowił spłatać jej figla, przy okazji rzucając niejedną kłodę pod nogi. Czy Marie zwycięży tę bitwę czy poniesie sromotną klęskę?

Wbrew optymistycznej letniej okładce i pozytywnie brzmiącemu tytułowi książka ta nie jest zwykłym czytadełkiem, którego fabułę po jakimś czasie dość mętnie się pamięta. Chociaż powieść rzeczywiście posiada lekką formę, to jednak poruszana w niej tematyka porusza czytelnika, dzięki czemu cała treść pozostaje w nim na dłużej. Z tym tytułem nie można się nudzić, jest wielowątkowy i naprawdę dużo się w nim dzieje. Autorka nie zapomniała również o elemencie zaskoczenia, przez co nie brak w treści zwrotów akcji.

Moim zdaniem jest to po prostu powieść drogi – historia o tym, ile musi przejść beztroska Marie, aby w końcu dorosnąć. Jej życie właściwie z dnia na dzień całkowicie się zmienia i będzie musiała sobie z tym jakoś poradzić, a oczywiście nie obędzie się bez dodatkowych trudności.

„Szczęście dla zuchwałych” należy do tych książek, które wzbudzają w czytelniku całe spektrum emocji. Jest to między innymi historia dwóch sióstr, które są zupełnie różne, jednak los sprawia, że nagle niesamowicie się do siebie zbliżają. W książce pojawia się wątek walki z rakiem piersi, jednak autorka wykorzystała go w taki sposób, że nie przytłacza on czytelnika, mimo że jest realistycznie przedstawiony. Bohaterowie jak każdy z nas muszą pokonać przeciwności losu i żyć dalej.

Powieść wręcz zmusza do przemyśleń, bo czy chcemy tego czy nie, podobne sytuacje mogą mieć miejsce w życiu każdego z nas. Okazuje się, że czasami dopiero w najtrudniejszych momentach człowiek jest w stanie przewartościować swoje życie.

Aż szkoda, że ta książka nie ukazała się wcześniej, ponieważ moim zdaniem ze względu na miejsce akcji jest to idealna lektura na wakacje. Powieść napisana jest przystępnym językiem i lekkim stylem, przez co czyta się ją bardzo szybko. Właśnie takie książki często są nam potrzebne – proste i przystępne w formie, a jednak posiadające tak wiele ważnych rzeczy do przekazania. Powieść serdecznie polecam i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będę miała okazję sięgnąć po inne tytuły autorstwa Petry Hulsmann. „Szczęście dla zuchwałych” to historia o magicznej siostrzanej więzi, walce z ciężką chorobą, ale przede wszystkim o zmianach, jakie potrafią zajść w człowieku, kiedy nadejdzie odpowiedni czas. Ta pozycja niesie nadzieję i koi serce, dlatego zdecydowanie warto ją poznać.

Autor: Petra Hulsmann
Tytuł: Szczęście dla zuchwałych
Wydawnictwo: Initium
Liczba stron: 512

Legenda polskiego przekrętu umiera i przekazuje w spadku swojemu od lat niewidzianemu synowi tajemniczy zeszyt oraz kopertę z pieniędzmi. Przed młodym mężczyzną staje szansa na zdobycie sporej sumy pieniędzy, jednak warunkiem jest wkroczenie do pełnego tajemnic i intryg świata przekrętu tak dobrze znanego przez jego ojca. W międzyczasie wywodzący się od niedawno zmarłego oraz jego przyjaciela krąg oszustów planuje kolejny duży szwindel. Tutaj nie można nikomu ufać, ponieważ nikt nie jest tym, za kogo się podaje. Czy wielki skok się uda? Bohaterowie muszą uważać, ponieważ los podrzuci im niejedną fałszywą kartę...

„Szwindel” jest książką nietypową, więc ciężko jest jednoznacznie określić jej gatunek (chociaż rzeczywiście posiada wiele cech kryminału, jako który została sklasyfikowana), a tym samym określić konkretny typ czytelnika, któremu powinna się spodobać. Nie zmienia to jednak faktu, że jest pozycją zdecydowanie wartą uwagi! Chociaż „Szwindel” nie jest jedną z książek, od których nie potrafiłam się oderwać, to jednak fabuła mnie intrygowała i chciałam wiedzieć, jak dalej potoczą się losy bohaterów oraz do czego ostatecznie doprowadzą rozgrywające się w niej wydarzenia. Przyznaję, że w pewnym momencie autorowi udało się mnie naprawdę bardzo zaskoczyć.

Jakubowi Ćwiekowi udało się w przystępnej formie ukazać, na jak wielką skalę potrafią działać oszuści i że nawet oni sami mogą stać się ofiarami innych. Autor ukazuje spektrum szwindli od tych drobnych, po te na zdecydowanie niemałą skalę. Po przeczytaniu powieści do czytelnika dociera, że kiedy padłby ofiarą odpowiednio wykwalifikowanych osób, to nie miałby z nimi żadnych szans. Pozostaje mu po prostu mieć nadzieję, że nie stanie się jednym z celów. Na końcu powieści autor wspomina o tym, w jaki sposób przygotowywał się do stworzenia „Szwindla”, co dodatkowo udowadnia, że opisane przez niego sytuacje nie są całkowicie wyssane z palca, a jednak mają solidne podstawy w realnych zdarzeniach mających miejsce na co dzień.

Książka jest taka, jak jej tytuł – mimo że czytelnik w trakcie czytania domyśla się pewnych rozwiązań, to jednak podczas przewracania kolejnych stron odnosi się wrażenie, że autor cały czas go wkręca i specjalnie co krok odwraca jego uwagę. Żeby w pełni odebrać tę powieść, trzeba się na niej skupić, ponieważ bardzo łatwo po chwilowej dekoncentracji całkowicie stracić wątek i zagubić się w fabule, co w tym wypadku jest dla mnie dużą zaletą. „Szwindel” to taka zabawa w kotka i myszkę z czytelnikami, a Jakub Ćwiek dodatkowo bardzo sprytnie zakończył całą historię, bo chociaż pozamykał główne wątki, to jednak pozostawił sobie furtkę na potencjalną kontynuację.

Chociaż „Szwindel” nie powalił mnie na kolana, to cieszę się, że miałam okazję się z nią zapoznać. Spodobał mi się pomysł na fabułę i nie ukrywam, że dzięki powieści dowiedziałam się wielu nowych rzeczy na temat działalności oszustów. Zaczęłam może przygodę z utworami Jakuba Ćwieka dość nietypowo, gdyż „Szwindel” był pierwszą książką jego autorstwa, jaką miałam okazję przeczytać. Jestem jednak pewna, że sięgnę jeszcze po inne utwory tego autora, ponieważ spodobał mi się jego styl i sposób prowadzenia fabuły. Na koniec przyznam też, że sposób ujęcia tematu przez autora sprawił, że po przeczytaniu całości w mojej głowie od razu pojawiła się myśl o powstaniu filmu na podstawie „Szwindla” - to mogłoby być całkiem niezłe widowisko!

Autor: Jakub Ćwiek
Tytuł: Szwindel
Wydawnictwo: Marginesy
Liczba stron: 400