Jodi jako mała dziewczynka straciła babcię i wtedy napisała swój pierwszy list. Miało to być swojego rodzaju pożegnanie i próba pogodzenia się ze stratą. Jak można się domyślić, nie mogła mieć pojęcia, że zapoczątkuje on lawinę i jak wielkie znaczenie będą miały listy w jej przyszłym życiu...

Mijały lata, Jodi jak każdy przeżywała wzloty i upadki, w tym odczuła wyraźnie problemy okresu dojrzewania. Cały czas jednak pisała optymistyczne listy czy też notatki skierowane do innych osób (w tym nie tylko sobie bliskich, ale też nieznanych i anonimowych). Często działało to na nią oczyszczająco. W wieku zaledwie dwudziestu dwóch lat wydarzyło się jednak coś, co wywróciło całe jej życie do góry nogami. Wydawało jej się, że dopiero co przeżyła przygodę życia, lecz już wkrótce po tym bardzo poważnie zachorowała. Nie wiedziała jak funkcjonować w tej zupełnie nowej rzeczywistości i czy w ogóle uda jej się dojść do sprawności sprzed choroby. Jej życie stało się horrorem, a to wszystko zaczęło się od jednego małego kleszcza.

Kiedy postanowiłam sięgnąć po "Milion cudownych listów", szczerze powiedziawszy nie wiedziałam, czego się po niej spodziewać. Właściwie to zdecydowałam się na zapoznanie z tą pozycją z czystej ciekawości. W samym pomyśle na pisanie do ludzi motywujących listów jest coś niezwykle pozytywnego, oryginalnego i wyjątkowego, a to z pewnością były czynniki, które przyciągnął moją uwagę. Lubię ludzi, którzy emanują taką pełną ciepła aurą, tak samo jak podświadomie przyciągają mnie dobre emocje.

Autorka jest młoda, jednak jej książka spodoba się czytelnikom w każdym wieku – jest po prostu uniwersalna i życiowa. Nie ma ideałów, Jodi też nim nie jest ani też nigdy nie była, jednak zdecydowanie nie można jej zarzucić tego, że daje ludziom za mało siebie.

"Milion cudownych listów" inspiruje. W książce pojawia się sporo listów – i tych „prawdziwych”, które autorka pisała do kogoś czy do samej siebie, i tych stworzonych jako uzupełnienie książki oraz całej historii, ale nie tylko - koniecznie samemu trzeba się przekonać, co się za nimi kryje. Niejednokrotnie podczas czytania miałam ochotę na sięgnięcie po kartkę i napisanie listu, bo prawda jest taka, że niestety dawno tego nie robiłam (zresztą podejrzewam, że nie ja jedna). Nietrudno jest uwierzyć Jodi Ann Bickley, że słowa mają ogromną moc.

Wydawnictwo promuje historię Jodi jako „Podnoszącą na duchu historię dziewczyny, która myślała, że wszystko straciła” - i tak jest w rzeczywistości. Jest to bardzo trafne spostrzeżenie, jednak ta książka to też o wiele więcej. To naprawdę niesamowita relacja z życia (wydawałoby się) zwykłej osoby, a co najważniejsze - również rodzaj autobiografii. Mimo że Jodi tyle już w swoim życiu przeżyła i straciła, to potrafi dać ludziom wiele dobrej energii. "Milion cudownych listów" czyta się jak powieść, ponieważ autorka ma przy tym niezwykle przystępny styl i lekkie pióro

Historia opisana przez Jodi przede wszystkim daje nadzieję i jest pełna optymizmu– mimo często poruszanych w niej trudnych tematów. Po zapoznaniu się z jej treścią mogę zapewnić, że nie da się przejść obok tej pozycji obojętnie. "Milion cudownych listów" to nie tylko opis niesamowitego projektu. Jest to historia życia młodej kobiety, która nigdy nie miała łatwo, a mimo wszelkich przeciwności potrafiła zawsze czerpać siłę z tej bardziej pozytywnie nastawionej do świata strony swojej natury. Jest to też opowieść o dziewczynie, która nie poddawała się i cały czas miała nadzieję. To opowieść, która wydarzyła się naprawdę i da się to odczuć podczas czytania. "Milion cudownych listów" jest książką opowiadającą o tym, jak człowiek upada po to, aby powstać jeszcze silniejszym. Nie mogę zrobić nic innego, jak tylko tę pozycję serdecznie polecić!

Autor: Jodi Ann Bickley
Tytuł: Milion cudownych listów
Tytuł oryginału: One Milion Lovely Letters
Wydawnictwo: Insignis
Liczba stron: 272

Do zabawy Liebster Blog Award zaprosiła mnie Isleen z bloga Dzieła wyszperane i nie tylko. Dziękuję! To moja trzecia nominacja w historii bloga, a jak to mówią - do trzech razy sztuka ;)

1. Czy jest jakiś pisarz, którego lubisz tak bardzo, że jego książki kupujesz bez wcześniejszego zasięgnięcia opinii innych lub zapoznania się z ich opisem; „w ciemno”? Jeśli tak, kto to?
Nie jest to jeden pisarz czy pisarka. Jeżeli przeczytam książkę, którą potem dodaję do tzw. „ulubionych”, to kolejne pozycje autora automatycznie stają się obowiązkowym uzupełnieniem mojej biblioteczki. Naprawdę bardzo rzadko zawodzę się na autorach, których twórczość polubię od pierwszego wejrzenia ;)

2. Czy istnieje jakiś gatunek literacki, którego nie masz zamiaru czytać? Jeśli tak, to jaki?
Hmm, to jest dla mnie trudne pytanie :P Raczej staram się na co dzień ograniczać do kilku ulubionych gatunków, ponieważ niestety czas nie pozwala mi przeczytać wszystkiego, co bym chciała. Mimo to moja lista książek do przeczytania i tak jest od dawna za długa. Interesuje mnie naprawdę wiele rzeczy, można by nawet powiedzieć, że zbyt wiele, więc dodawanie pozycji z kolejnych gatunków przekracza po prostu moje możliwości, a nie chęci. Jeżeli chodzi o książki, to jestem otwarta na różne gatunki – tak naprawdę wszystko zależy od tego, jak dana pozycja jest napisana.

3. Dlaczego właściwie czytasz książki?
Na ten temat mogłabym napisać książkę, a i tak podejrzewam, że nie byłabym w stanie wymienić wszystkich powodów. Wiele rzeczy (nie tylko związanych z czytaniem) po prostu nie da się opisać słowami – a przynajmniej ja nie potrafię zrobić tego tak, jakbym chciała. W dużym skrócie – kocham książki, a czytanie mam we krwi ;)

4. Masz ulubiony gatunek literacki? Jeśli tak, to dlaczego właśnie ten?
Najczęściej sięgam po fantastykę i powieści młodzieżowe (chociaż już jakiś czas temu przekroczyłam wiek grupy docelowej ;)). Dlaczego? To po prostu jest silniejsze ode mnie :D

5. Wolisz czytać o męskich czy damskich postaciach?
Ten czynnik zupełnie nie ma dla mnie znaczenia – najważniejsze, żeby bohater czy bohaterka byli dobrze wykreowani.

6. Czy jest powieść, która według Ciebie powinna zostać zekranizowana? Jeśli tak, to jaka?
Mogłabym stworzyć całą listę... I chociaż zawsze cieszę się, kiedy w końcu taka ekranizacja się pojawia, to równocześnie wiem, że będę nią rozczarowana - co nie przeszkadza mi w ich oglądaniu :D Odkąd byłam nastolatką jednym z moich cichych marzeń związanych z karierą zawodową jest zostanie osobą odpowiedzialną za dobór obsady do filmów powstających na podstawie powieści ;)

7. Którego bohatera (lub bohaterów) literackich lubisz najbardziej?
Dla mnie odpowiedź na to pytanie jest nierealna, ponieważ w co drugiej książce mam ulubionego bohatera (chociaż często bywa to postać występująca epizodycznie) xP

8. Czy próbowałaś kiedyś swoich sił jako pisarka?
Tak na poważnie – nigdy. Nie ukrywam jednak, że zdarzyło mi się napisać kilka opowiadań, a w głowie niejednokrotnie pojawiały się pomysły na książki.

9. Jakie trzy cechy według Ciebie czynią powieść słabą?
Kolejne trudne pytanie ;) Wierzę w to, że nie ma złych książek – każda po prostu czeka na swojego czytelnika. Ta, która dla jednej osoby jest arcydziełem, dla innej nie będzie przedstawiała żadnej wartości, dlatego też zawsze staram się podkreślać subiektywność moich opinii o książkach. Dla mnie książka po prostu musi być dobrze napisana i mieć „to coś”. Najgorszym przypadkiem są powieści, które łudzą mnie obietnicą rozwinięcia się w pożądanym przeze mnie kierunku, a ostatecznie rozczarowują... Jak widać, książek też nie warto oceniać po pozorach ;)

10. Co właśnie czytasz, albo przeczytałaś ostatnio?
Ostatnio skończyłam czytać "Bibliotekę pana Lemoncella" – serdecznie polecam! Świetna młodzieżówka ;) Obecnie jestem w trakcie "Osobliwego domu pani Peregrine" – też młodzieżówka, ale w zupełnie innym klimacie, do tego zapowiada się całkiem intrygująco...

Ponieważ niestety od jakiegoś czasu nie jestem na bieżąco z blogosferą, nikogo nie nominuję, ale wszystkich chętnych zapraszam do odpowiedzi na powyższe pytania – uwielbiam czytać odpowiedzi na Liebstera! :)

"Love, Tanya" to kolejna opublikowana na naszym rynku pozycja napisana przez blogera, a właściwie brytyjską vlogerkę modową – Tanyę Burr. Chociaż w większości przypadków publikacje blogerów wydawane są dla ich fanów, w moim przypadku najczęściej trafiam najpierw na książki, a dopiero potem na profile ich autorów w mediach społecznościowych czy też serwisach internetowych. Tanya Burr nie była w tym przypadku wyjątkiem. Wracając do "Love, Tanya" – czym tak naprawę jest ta publikacja?

Muszę przyznać, że książka Tanyi to specyficzna pozycja – ani biografia, ani poradnik, chociaż posiada cechy ich obu. Autorka porusza naprawdę wiele tematów: znajdziemy w niej porady dotyczące mody, urody, ale także związków, życia, gotowania czy też pewności siebie i blogowania. To, co wyróżnia tę pozycje, to nie suche i bezosobowe rady, które możemy przeczytać w co drugim kolorowym czasopiśmie. Wszystko, o czym pisze Tanya wynika z jej doświadczeń, a jeżeli coś poleca, to jest to jedna z jej ulubionych rzeczy. Publikacja jest tak subiektywnie i lekko napisana, że momentami wydaje się, jakby znało się Tanyę osobiście – bo chociaż ta młoda kobieta osiągnęła już spory sukces, to nadal sprawia wrażenie „dziewczyny z sąsiedztwa”. Czytając "Love, Tanya" ma się wrażenie, jakby rozmawiało się z koleżanką.

Z Tanyą połączyło mnie więcej, niżbym się spodziewała. Jesteśmy w podobnym wieku i okazuje się, że chociaż mieszkamy w zupełnie innych krajach, to wychowałyśmy się na podobnej muzyce i książkach. W takich momentach człowiek zdaje sobie sprawę, że jednak świat jest mniejszy, niż się czasami wydaje.

Tanya w książce dużo pisze o swoim życiu, zwłaszcza o dzieciństwie i okresie dorastania. Tak jak wspomniałam, o którejkolwiek dziedzinie by nie pisała, autorka wszystko opatruje przykładami z własnego doświadczenia. Co więcej – zachęca czytelnika do wzięcia udziału w zabawie i zostaniu współautorem książki. Kiedy pojawia się w niej jakiś ranking (na przykład ulubionych wspomnień ze szkoły czy ulubionych ubrań i dodatków), to zaraz za nim znajduje się kilka stron, na których można stworzyć własną listę. Całość jest bardzo ładnie wydana, utrzymana w pastelowej kolorystyce i opatrzona wieloma zdjęciami Tanyi – także tymi z dzieciństwa!

Podsumowując – jest to bardzo przyjemna pozycja, która zawiera wiele przydatnych porad, z których można korzystać na co dzień. Chociaż wydaje się nie opisywać nic odkrywczego, to jestem pewna, że nie tylko fanki Tanyi dobrze spędzą z nią czas. Muszę przyznać, że osobiście podczas czytania czułam się bardzo zrelaksowana i do tego znalazłam w niej co najmniej kilka wskazówek, które z pewnością wprowadzę w życie. Polecam jako lekturę lekką, przyjemną i niezobowiązującą, a do tego pełną optymizmu i pozytywnej energii!

Autor: Tanya Burr
Tytuł: Love, Tanya
Tytuł oryginału: Love, Tanya
Wydawnictwo: Insignis
Liczba stron: 303